Powojników z podrodzaju Atragene nie tnie się wcale (prócz pierwszego cięcia po posadzeniu). Gatunki botaniczne i odmiany silnie rosnące tnie się jedynie co kilka lat, na przedwiośniu, gdy warstwa pędów na rusztowaniu jest zbyt gruba i trzeba odmłodzić rośliny.
Powojniki (clematis) nie znoszą wysokiego stężenia roztworu glebowego i dlatego stosowanie nawozów mineralnych należy ograniczyć na korzyść nawożenia organicznego. Nie łatwo też nawozić powojniki pnące obornikiem, gdyż okrywanie nim na zimę jest niedopuszczalne ze względu na łatwe uszkadzanie roślin oraz niebezpieczeństwo zagnieżdżania się gryzoni.
Długi sznur pozwoli nam wytyczyć prostą linię rzędu do posadzenia roślin. Sznur przymocowuje się w kilku miejscach, aby utrzymać linię prostą podczas sadzenia roślin. Następnie rośliny umieszczamy wzdłuż linii i kolejnych rzędów w odpowiednich odstępach. W tym celu możemy wykorzystać długą, lekką łatę z zaznaczonymi na niej zaplanowanymi odległościami. Na terenach bez zaprawiania gleby dołki można robić świdrem o odpowiedniej średnicy zamontowanym przy traktorze.
Korzenie powojników, a także pędy są często przegryzane przez nornice i myszy, dlatego po wyjęciu bryły korzeniowej z doniczki należy umieścić ją w siatce z tworzywa sztucznego. Można ostatecznie użyć siatki, w jaką pakuje się warzywa.
Powojniki należące do bylin i krzewów sprzedawane są obecnie przeważnie bez bryły korzeniowej (najczęstszy wyjątek stanowi Clematis durandii). Okres ich sadzenia przypada na kwiecień lub wrzesień—październik.
o robić aż do końca sierpnia, a między powojnikami ścielącymi się i pnącymi — aż do całkowitego zakrycia powierzchni przez pędy.
iększość gatunków oraz mieszańce i odmiany wielkokwiatowe są mało wytrzymałe na mróz. W ostre zimy przemarzają (z wyjątkiem korzeni) lub nawet giną.
Do około 1850 r. w Europie uprawiano przede wszystkim gatunki rodzime, a więc Clematis viticella i jego nieliczne odmiany (raczej drobnokwiatowe), Clematis alpina i Clematis flammula, ten ostatni ze względu na intensywny zapach kwiatów.
ene L. oraz Euclematis (comb. nova) [Clematis (L.)]. Podrodzaj Atragene obejmuje gatunki o pędach wyraźnie zdrewniałych, cienkich.
Powojniki należą do rodziny Ranunculaceae Juss. — jaskrowate, zaliczanej do rzędu Ranales Lindl. (Polycarpicae). Liście powojników są przeważnie złożone — trójlistkowe do nieparzysto pierzastych lub podwójnie pierzastych, wyjątkowo pojedyncze.