Większość gatunków oraz mieszańce i odmiany wielkokwiatowe są mało wytrzymałe na mróz. W ostre zimy przemarzają (z wyjątkiem korzeni) lub nawet giną.
Nie udają się także na stanowiskach narażonych na silne wiatry. Są bardzo wrażliwe na suszę i małą wilgoć względną powietrza oraz na duże dobowe i okresowe wahania temperatury i wilgotności względnej powietrza. Najlepiej więc rosną w okolicach podgórskich i nadmorskich.
Wszystkie powojniki wielkokwiatowe nie znoszą łatwo nagrzewających się ścian o ciemnej powierzchni i wystawie południowej. Lepiej rosną na wolno stojących ażurowych konstrukcjach niż przy ścianach.
Większość powojników wielkokwiatowych kwitnie nawet w półcieniu. Rozpinane na północnych ścianach domów kwitną takie odmiany, jak, ’Jackmanii Superba’, ’Marie Boisselot’, ’Etoile Violette’ i ’Lady Betty Balfour’. Zwłaszcza pierwsza z wymienionych kwitnie nawet silnie ocieniona. Górne części roślin powinny być w słońcu lub przejściowo w cieniu, dolne natomiast w cieniu i chłodzie. Gleba nie powinna zbytnio nagrzewać się w czasie upałów ani głęboko przesychać.
Prawie wszystkie powojniki rosną najlepiej na glebach piaszczysto-gliniastych, próchnicznych, zasobnych w związki wapnia, stale umiarkowanie wilgotnych. Tylko nieliczne mogą rosnąć na glebach ubogich, kamienistych i silnie nagrzewających się. Powierzchnię gleby zaleca się wiec pokrywać grubą warstwą ściółki, płytami lub kamieniami, obsadzać niskimi bylinami tworzącymi zwarty porost albo też sadzić w pobliżu powojników wysokie byliny lub krzewy rzucające cień przynajmniej w godzinach południowych. Dobór miejsc dla powojników musi być bardzo staranny.
Sadząc wiosną należy glebę w jesieni poprzedniego roku zwapnować (odczyn powinien być obojętny) i nawieźć rozłożonym obornikiem w ilości około 400 kg na 100 m2. Zamiast obornika można zastosować rozłożony kompost w ilości 400—1000 kg na 100 m2 lub odkwaszony i nawieziony torf ogrodniczy (przeciętnie 3 kg CaO+4 kg Azofoski na 1 ms torfu) w ilości 600—1000 kg na 100 m2, zależnie od gleby. Na glebach piaskowych daje się torfu więcej, na glebach gliniastych mniej. Na glebach bogatych w próchnicę torfu nie daje się wcale.
Można też przynajmniej na 3 miesiące przed sadzeniem powojników glebę w promieniu jednego metra od miejsca przeznaczonego pod roślinę nawieźć rozłożonym obornikiem (około 10 kg na 1 m2) albo zasilić dołki (na głębokość do 60 cm) wolnym od nicieni i patogenów kompostem (30-40 kg na dołek), zmieszanym z ziemią lub torfem ogrodniczym.