MALINA 'HEBAN’ PBR

Opis odmiany

Malina 'Heban’ PBR to deserowa odmiana powtarzająca owocowanie, o zjawiskowej barwie owoców. Wzrost jest silny, a jednocześnie krzew wydaje mało odrostów korzeniowych. Zaliczana do jednej z najbardziej odpornych odmian na choroby oraz przemarzanie. Nie ulega porażeniu przez antraknozę maliny. Rośnie szybko, polecana do uprawy ekologicznej i przetwórstwa.

Skrót PBR (z ang. Plant Breeders’ Rights) oznacza, iż odmiana została zgłoszona do Wspólnotowego Urzędu Ochrony Odmian Roślin (CPVO) i jest chroniona we wszystkich państwa UE.

Owoce

Owoce są bardzo duże (3,5-4,0 g), barwa ciemnopurpurowa, z połyskiem.

Odmiana deserowa, jedna z cenniejszych odmian zalecanych do uprawy przemysłowej oraz amatorskiej. Owoce nadają się zarówno do bezpośredniego spożycia, jak i na przetwory. Sok może być używany jako naturalny barwnik. Sadzonki maliny czarnej zawierają 5 razy więcej antocyjanów niż malina czerwona, a także przewyższa bogate w antocyjany jeżyny. Dzięki temu ma znaczenie wyższy potencjał antyoksydacyjny.

Malina 'Heban’ charakteryzuje się wyższą zdolnością antyoksydacyjną niż odmiana 'Jewel’.

Termin dojrzewania owoców

Malina 'Heban’ jest odmianą powtarzającą owocowanie. W połowie sierpnia owocuje na pędach jednorocznych (1/3 części pędu), a w połowie czerwca na pędach dwuletnich.

Okres zbioru owoców maliny często nie ogranicza się do kilku tygodni. Odmiany owocujące późnym latem i jesienią na jednorocznych pędach oraz te produkowane w systemie frigo mogą owocować nawet przez 4 miesiące. Co więcej, w uprawie pod odsłonami, w szklarniach i tunelach foliowych, owoce uzyskuje się praktycznie w dowolnym terminie.

Wymagania klimatyczne i glebowe / Stanowisko

Klimat jaki panuje na terenie Polski sprzyja uprawie maliny. Szczególnie dobre warunki panują w południowo-wschodniej części kraju, gdzie rzadziej występują długotrwałe ocieplenia w okresie zimy, zwiększające podatność na przemarzanie. W całej Polsce z powodzeniem mogą być uprawiane odmiany o małej podatności na przemarzanie pędów i pąków.

Malina udaje się najlepiej na glebie żyznej, średnio zwięzłęj, o uregulowanych stosunkach powietrzno-wodnych. Gleby nieprzepuszczalne nie nadają się pod maliny ze względu na możliwość zalewania. Z kolei uprawa malin na glebach zbyt luźnych, piaszczystych, może wiązać się z problemami z dostarczeniem wody i składników pokarmowych. Płytki system korzeniowy maliny sprawia, że nawet krótkotrwała susza wpływa bardzo niekorzystnie na wzrost i owocowanie.

Odczyn gleby powinien być lekko kwaśny – zalecany poziom pH to 5,5 – 6,8 (niektóre źródła wskazują nawet 6,5-6,8). Gleby zbyt kwaśne można doprowadzić do odpowiedniej kwasowości, natomiast gleby zasadowe o PH powżej 8 nie nadają się pod uprawę maliny.

Najlepszym stanowiskiem dla maliny jest łagodny stok o wystawie południo-wschodniej lub południowo-zachodniej. Pod uprawę malin nadają się również tereny płaskie, lecz jedynie takie gdzie nie występuje długotrwały mróz. Z kolei silny wiatr jest niekorzystny. Zwiększa on bowiem ryzyko przemarzania oraz wpływa na gorsze zawiązywanie się owoców.

Sadzenie

Sadzonki maliny 'Heban’ sadzimy co 0,3-0,5 m w rzędzie, zachowując ok 1,5-1,8 m odległości między poszczególnymi rzędami. Im większa jest odległość między rzędami, tym łatwiejsza jest pielęgnacja i zbiór owoców. W przypadku zbioru maszynowego minimalny rozstaw między rzędami powinien wynosić co najmniej 2,5 m.

Maliny sadzimy późną jesienią lub wczesną wiosną. Najkorzystniejszym terminem jest jesień z uwagi na optymalną wilgotność gleby o tej porze roku. Rośliny sadzone jesienią, wiosną mają lepszy start i szybszy wzrost.

Zanim posadzimy maliny, powinniśmy odpowiednio przygotować glebę, tak aby stworzyć najbardziej optymalne warunki, takie jak uregulowanie kwasowości i wzbogacenie jej w próchnicę oraz uzupełnienie składników pokarmowych.

Bardzo często nasze maliny będą wymagały odpowiedniego rusztowania stawianego w szpalerze. Najczęściej używa się do tego słupków o długości ok 2 m, które wkopuje się w ziemię na głębokość ok 50 cm. Zalecana maksymalna odległość między słupkami to 10 m.

Nawożenie

Maliny mają płytko rozmieszczony system korzeniowy, wymagają więc regularnego zasilania nawozami łatwo przyswajalnymi. Najprościej zastosować gotową mieszankę nawozową, zalecaną przez producenta dla danego gatunku.

Jeśli w rejonie uprawy gleba jest kwaśna, to wymaga wapniowania. Nie mniej jednak powinno się unikać stosowania nawozów wapniowych lub wapniowo-magnezowych bezpośrednio przed sadzeniem. Taki zabieg zalecany jest na minimum kilka tygodni wcześniej.

Istotnym elementem przygotowania gleby jest również nawożenie organiczne. Możemy zastosować obornik w dawce 40-50 t/ha. W przypadku braku obornika stosuje się nawozy zielone. Nawożenie mineralne powinno uwzględnić zasobność gleby w poszczególne składniki. W tym celu należy wykonać stosowną analizę gleby. Warto skorzystać z pomocy specjalistów.

Cięcie

Cięcie maliny czarnej jest odmienne niż maliny czerwonej i jeżyny. Latorośle maliny czarnej rozgałęziają się pod koniec lata samorzutnie. Jest to termin dla naszych warunków zbyt późny, żeby rozgałęzienia mogły dobrze zdrewnieć. Dlatego aby przyspieszyć proces rozgałęziania się latorośli uszczykujemy je, gdy osiągną wysokość 1-2 m.

Pierwsze cięcie wykonujemy w końcu maja i w czerwcu.

Drugie cięcie, jakie należy wykonać na malinie czarnej, to usunięcie po zakończeniu zbiorów wszystkich pędów, które owocowały. Wycina się je przy szyjce korzeniowej i niszczy.

Ostatnie cięcie należy wykonać wczesną wiosną. Polega ono na skracaniu rozgałęzień do 25—30 cm. Po tym cięciu każdy pęd będzie wyglądał jak małe drzewko, a roślina nabierze zwartego pokroju.